فاضلاب چیست ؟
فاضلاب، آبی است که پس از استفاده انسان ها از آب شیرین برای مصارف خانگی، تجاری و صنعتی بوجود می آید. ما نیز در این مقاله تنها به فاضلاب حاصل از مصارف خانگی خواهیم پرداخت.
در حالت کلی برای تمام مصارف خانگی مانند شستشو، استحمام و فلاش تانک های سرویس های بهداشتی از آب شیرین استفاده می شود. شستشو شامل شستن ظروف آشپزی، شستن سبزیجات و سایر مواد غذایی، استحمام، شستن دست ها و شستن لباس ها می باشد.
آب تولید شده ی حاصل از این نوع مصارف حاوی آلاینده هایی از قبیل تکه های سبزیجات، روغن های خوراکی پخت و پز، چربی و روغن موجود در مو، شوینده ها، آلودگی های شسته شده از کف خانه، صابون ها و شامپوهای مورد استفاده در حمام به همراه چربی های شسته شده از بدن می باشد. به این نوع آب “آب خاکستری” یا گندآب می گویند.
به آب مورد استفاده در فلاش تانک های سرویس های بهداشتی نیز “آب سیاه” یا فاضلاب می‌گویند.
تصفیه آب خاکستری در مقایسه با فاضلاب بسیار ساده تر می باشد. با این حال در ایران و بسیاری از کشورهای دیگر آسیایی در اغلب مواقع هر دوی این آب ها با یکدیگر مخلوط شده و به شبکه فاضلاب یا تصفیه خانه موجود در محل تخلیه می شود.
چه مقدار فاضلاب در یک مجتمع مسکونی تولید می شود؟
با توجه به استاندارد تعیین شده از سوی سازمان مهندسی و بهداشت عمومی محیط (CPHEEO) مصرف آب شیرین برای هر فرد در روز بایستی بین ۱۳۵ تا ۱۵۰ لیتر باشد که به آن “لیتر سرانه در هر روز” (lpcd) می گویند.
فاضلاب تولیدی در یک مجتمع مسکونی :
سرانه ی مقدار آب استفاده شده توسط اهالی یک مجتمع مسکونی که به سیستم فاضلاب زیرزمینی دسترسی ندارد، ۱۳۵ لیتر در روز در نظر گرفته می شود. مقدار کلی این فاضلاب (تعداد اهالی ضرب در ۱۳۵ لیتر) وارد سیستم تصفیه فاضلاب موجود در محل شده و در آنجا تصفیه خواهد شد.
در اکثریت قریب به اتفاق مواقع مقدار فاضلاب تولیدی، بسیار بیشتر از این عدد بوده که این امر موجب بارگذاری بیش از حد بر روی تصفیه خانه می شود. یکی از مهم ترین دلایل این اتفاق، عادات و الگوهای نادرست در مصرف آب می باشد و برای جلوگیری از بروز این مشکل می بایست بررسی ها و محاسبات دقیقی برای تخمین صحیح از میزان آب مصرفی مجتمع مسکونی مورد مطالعه، صورت گیرد. در بیشتر مواردی که تصفیه خانه ها فاقد محاسبات طراحی دقیق و ساخت نامناسب هستند، میزان واقعی مصرف آب و تولید فاضلاب ۲ تا ۳ برابر بیشتر از استاندارد در نظر گرفته شده (سرانه ی ۱۳۵ لیتر در روز)، می باشد.
فاضلاب تولیدی در یک مجتمع تجاری :
مصرف آب در این نوع ساختمان ها غالبا تنها در ساعات اداری که چیزی حدود ۸ تا ۱۰ ساعت در هر شیفت می باشد، است. استاندارد سرانه مصرف آب برای این موارد ۵۰ لیتر در روز برای هر نفر در هر شیفت کاری می باشد.
اجزای اصلی تشکیل دهنده فاضلاب چه چیزهایی هستند؟
فاضلاب شامل تمام مواد معدنی محلول موجود در آب شیرین (در صورتی که استفاده نشده باشند) و سایر آلودگی های ذکر شده در بالا می باشد که شامل پروتئین ها، کربوهیدرات ها، چربی ها و روغن ها است. این آلایندها تجزیه پذیر هستند و طی فرآیند تخریب، اکسیژن مصرف می کنند.
بنابراین میزان نیاز این آلایندها به اکسیژن باید به صورت دقیق محاسبه گردد که این کار توسط آزمایش های دقیقی در آزمایشگاه ها صورت می گیرد. به این مقدار اکسیژن مورد نیاز بیولوژیکی یا BOD می گویند. برخی مواد شیمیایی که در حین مصارف خانگی وارد آب می شوند و آن را آلوده می کنند نیز تجزیه پذیر هستند و اکسیژن مصرف می کنند. مقدار این اکسیژن نیز در آزمایشگاه ها قابل اندازه می باشد که به آن اکسیژن شیمیایی مورد نیاز یا COD می‌گویند.
معمولا BOD و COD در فاضلاب خانگی به طور میانگین بین ۳۰۰ تا ۴۵۰ میلی گرم بر لیتر می‌باشد. فاضلاب هم چنین دارای باکتری های کلیفرم است که مصرف آبی که دارای این باکتری می باشد، برای انسان به شدت مضر و خطرناک می باشد. این باکتری ها در روده جانداران خون گرم مانند انسان ها، حیوانات و پرندگان رشد می کنند.
ویژگی دیگر فاضلاب ها مقدار بالای جامدات معلق یا همان TSS در آنهاست، که دلیل رنگ سیاه آن و اطلاق نام “آب سیاه” به فاضلاب نیز می باشد. هم چنین سپتیک شدن (بی هوازی شدن) فاضلاب باعث ایجاد بوی شدید و نامطلوبی می گردد.
تصفیه فاضلاب چه لزومی دارد؟
عمده ی آبی که برای مصارف خانگی مورد استفاده قرار می گیرد، نیازی به داشتن کیفیت و استانداردهای آب آشامیدنی ندارد. برای مثال نیازی به آشامیدنی بودن آبی که برای فلاش تانک های سرویس های بهداشتی یا شستن سطوح و حیاط ها و آبیاری باغچه ها استفاده می شود، نیست. در مناطقی مانند ایران که با بحران جدی آب مواجه هستیم و از طرف دیگر فاضلاب تولیدی نیز با تخلیه به رودخانه ها، دریاچه ها و چاه ها باعث آلوده شدن منابع آبی موجود می‌گردند، نیاز به تصفیه، بازیابی و استفاده مجدد از فاضلاب بسیار ضروری و حائز اهمیت می‌باشد.
خوشبختانه در سال های اخیر با وضع قوانین جدید در رابطه با آب و فاضلاب، تخلیه هر گونه فاضلاب خام (تصفیه نشده) به چاه ها، رودخانه و یا حتی زمین های باز خلاف قانون شناخته شده و مستلزم پیگرد قانونی می باشد.
تصفیه صحیح فاضلاب پیش از استفاده مجدد برای موارد متعددی که نیاز به کیفیت آب آشامیدنی ندارند، ضروری و بسیار حیاتی می باشد چرا که بازیابی و استفاده مجدد از فاضلاب تصفیه شده، نیاز به استفاده از منابع آب شیرین را ۶۰ – ۵۰ درصد کاهش می دهد.
فاضلاب تصفیه شده را چگونه می توان به سیکل بازگرداند و از آن استفاده مجدد نمود؟
یکی از راهکارهای ساده برای این امر قرار دادن دو مخزن مجزا بر روی پشت بام مجتمع های تجاری و مسکونی می باشد. یکی از این مخازن آب شرب را در خود ذخیره نموده و از طریق سیستم لوله کشی تعبیه شده آن را به حمام، آشپزخانه و سایر محل هایی که نیاز به آب شرب دارند منتقل می کند. مخزن دوم نیز فاضلاب تصفیه شده را در خود ذخیره نموده و از طریق سیستم لوله کشی آن را به فلاش تانک ها، شیرهای شستشو ی سطوح، آبیاری باغچه ها و سایر مصارفی که نیاز به آب شرب ندارند، متصل می شود.
فاضلاب چگونه تصفیه می شود؟
همانطور که در بالا اشاره شد محوریت بحث ما فاضلاب خاکستری می باشد. اگر فاضلاب خاکستری را در بوسیله سیستم لوله کشی مورد نیاز در مخزنی جداگانه ذخیره کنیم، می توان با استفاده از مراحل زیر آن را تصفیه نمود : ابتدا برای جلوگیری از سپتیک شدن بایستی هوادهی صورت گیرد، سپس منعقد کننده و بعد از آن کلر به آن اضافه می شود، در پایان نیز بوسیله فیلتر شنی و فیلتر کربن فعال، فیلتراسیون خواهد شد. آب خاکستری پس از تصفیه، به مخزن تعبیه شده (معمولا در ارتفاع) منتقل شده و تامین کننده ی آب مصارفی که نیاز به آب آشامیدنی ندارند، خواهد بود.
چرا تصفیه آب خاکستری به صورت جدی به عنوان یک راهکار در ساختمان ها در نظر گرفته نمی شود؟
از دیدگاه ساکنان یک ساختمان، توجه به کیفیت و هزینه آب مصرفی بسیار مهم می باشد. اما اولویت برای سازندگان ساختمان ها کاملا متفاوت می باشد، چرا که آن ها قادر به فروش و کسب درآمد از فضای اشغال توسط پکیج تصفیه فاضلاب نخواهند بود. لذا برای صرفه جویی در هزینه ها و کسب درآمد بیشتر، آن را در نظر نمی گیرند و فاضلاب خاکستری را با سایر فاضلاب‌ها مخلوط می کنند.
